آزمایش‌های زمان اختلاط با استفاده از یک سیستم اختلاط کواکسیال متشکل از یک پروانه لنگر و سه نوع مختلف پروانه، یعنی یک توربین راشتون، یک پروانه Rayneri-Sevin و یک پروانه پراکنده هیبریدی جدید انجام شد. هر دو حالت همزمان و ضد چرخش با سیالات نیوتنی و نازک شونده برشی مورد بررسی قرار گرفتند. مشخص شد که زمان اختلاط در حالت چرخش در مقایسه با حالت چرخش معکوس یا با تنها پروانه ای که با همان توان در واحد حجم در رژیم های انتقال می چرخد، به طور قابل توجهی کاهش می یابد. در میان پروانه های توربین مختلف در نظر گرفته شده، توربین راشتون از نظر همگن سازی با سیالات نیوتنی و غیرنیوتنی موثرترین است.
